Eén van de wonderen van Moeder Aarde is voor mij de Lente.
Elk jaar voel ik een diep respect voor het Leven, het nieuwe leven dat zich openbaart door de eerste bloemetjes, de eerste bloesem, de vogels die anders zingen, de warmte van de zon, de bomen die hun winterkleur verliezen en de eerste groene knopjes laten zien.
Ach, ik liep vanmorgen vroeg jubelend door het bos en vergat de sombere gevoelens waar ik een paar dagen geleden mee rond liep.
Onbestemde gevoelens die te maken hadden met mijn blije wereld die al een jaar geteisterd wordt door een angstepidemie en waar het leven aan banden is gelegd.
Waar het woord Vrijheid uit het woordenboek is geschrapt en de ANGST met hoofdletters regeert, onder het mom van : Als we dit...als we dat...als we zo...dán.....
En wat er gebeurt als angst de hoofdrol gaat spelen, is dat we niet meer helder kunnen nadenken, dat we in de stress schieten, dat we ons levensplezier gaan verliezen en somber worden.
Bovendien zijn er opeens bijna onmenselijke strenge regels die al te lang duren en ook nog door schulden,, armoede, eenzaamheid, leerachterstand en huiselijk geweld onze geestelijke en lichamelijke gezondheid aantasten. Het heilige woord is nu :Vaccinatie. Want als ik eenmaal die prik heb gehad dan wordt alles weer normaal denkt men.
Persoonlijk denk ik daar anders over, ik kan het alleen maar hopen, maar ik ben er nog niet gerust op. Ik denk zelf dat het oude normaal niet meer terug komt en dat we moeten gaan leren leven met het virus en de vele varianten die nog zullen volgen. Vanuit mijn holistische visie in het leven, lees ik veel andere artikelen, met name van medici, virologen en wetenschappers die ook een andere kant mee nemen in het verhaal.
Jammer genoeg worden de mensen die een ander geluid laten horen, en dan reken ik niet de complotdenkers mee, vaak weggezet als onzin praters en persoonlijk vind ik dat diep triest. Juist verschillende invalshoeken zouden moeten worden besproken inplaats van het af te wijzen. Maar je ziet dat eigenlijk door de geschiedenis heen vaker gebeuren. Als het "anders" is dan doet het niet mee en wordt een andere mening vaak belachelijk gemaakt, terwijl gebundelde kracht tot de beste resultaten leidt.
En al die angst waarmee we elke dag worden gevoed, het vijanddenken, al die cijfers, al die regels die zo'n groot deel van vrijheid afpakken, maakte me de afgelopen week somber en prikten de tranen me de hele dag achter de ogen. Tot het moment dat de naderende lente me bij de hand nam en ik in het bos stil bleef staan bij de uitbundig bloeiende wilde bosviooltjes die door een zachte wind teder werden aangeraakt.
In vervoering stond ik er naar te kijken en verwonderde me over het nieuwe leven dat uit stenen omhoog komt. " Het komt altijd allemaal weer goed" zei ik tegen mezelf. We hoeven maar één ding te doen en dat is weer verbinding maken met Moeder Aarde. Dat zou het nieuwe normaal kunnen worden. We zijn onlosmakelijk met de natuur verbonden ook al gedragen we ons er naar dat we er boven staan. Dus los van de vaccinaties die in feite onder symptoombestrijding vallen, zouden we ook naar de oorzaak van het virus kunnen kijken en naar de vele virussen die volgens prominente virologen op ons af zullen komen. Dus hoe kunnen we denken dat we met een vaccinatie en straks een Coronapaspoort weer naar het oude normaal terug kunnen terwijl we de Aarde meer en meer misbruiken. Moet er eerst nog een vreselijke pandemie uit de megastallen tot ontwikkeling komen en moeten we, door de hard oprukkende klimaatveranderingen in een crisis terecht komen?
En zo zit ik in overpeinzing op mijn stoeltje in het bos en voel de pijn van Moeder Aarde. Hoe lang houdt ze het nog vol? Wanneer wordt het haar te veel? Is dat stadium al lang niet begonnen ?
Ik las een prachtig boekje dat geschreven is door een bijna 20-jarig Zwitsers meisje: Uiteindelijk komt alles goed. Ik was erg geraakt door haar wijsheid. Ze laat ons zien hoe we met de kracht van ons bewustzijn en de kracht van onvoorwaardelijke liefde ons individuele leven en ons leven als collectief op een helende en constructieve manier opnieuw vorm kunnen geven.
Ik laat het wonder van de Lente, van een nieuw leven, door me heen stromen en wil dit graag via deze blog met jullie delen.
Ja, Uiteindelijk zal alles goed komen !
de huizen blijven dicht
mensen komen niet meer bij elkaar
in dit duistere crisisjaar
verjaagd wordt al het licht
als een monster pakt het de macht
en niemand die nog hardop lacht
de afstand is te groot
er hangt een dreiging om ons heen
waardoor verbinding ook verdween
en liefde buitensloot
maar de lente is gekomen
en heeft me bij de hand genomen
een wonder wordt geboren
ik hoor nu overal haar lied
verdwenen is mijn stil verdriet
want niets is nog verloren
de angst blijft onze metgezel
verspreidt nog steeds zijn wrede spel
een wedloop met de dood
verdord is alle levenslust
ogen leeg en uitgeblust
de mensheid is in nood
de strijd om wie het beter weet
wat weten ze van al het leed
het leven gaat op slot
toch zie ik in de dag een kier
het licht vindt altijd een manier
en tart het ruw verbod
Maar kijk, de lente is gekomen
en heeft me bij de hand genomen
een wonder wordt geboren
ik hoor nu overal haar lied
verdwenen is mijn stil verdriet
want niets is nog verloren
nee, niets is nog verloren….
Manja 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten