Voor de tweede keer een pasen in lockdown.
De eieren mogen niet verder liggen dan 10 kilometer van je huis en moeten voor 7 uur 's avonds binnen zijn en het liefst ook opgegeten want stel je voor dat ze besmet zijn...
Gelukkig kunnen we nog wel nieuwe eieren kopen maar als we voor de paasdagen nog een fleurig jurkje willen aanschaffen, kan dat niet meer en zul je het moeten zoeken tussen je zomerkleren die allemaal nog opgeborgen zijn alhoewel de zomertijd al een week geleden ingegaan is.
Wie verwacht nou dat het warme weer hier nu in één week zou losbarsten en je met dit recordtempo niet eens de tijd hebt om van alle bloesem te genieten of het ligt alweer op de grond.
Voor mijn neus staat een vaas met prachtige paarse seringen die Frank nog net op tijd uit de boom kon redden. Uitbundige bloei duurt jammer genoeg maar zo kort, net als je jeugd...
Met dit soort dagen komen alle herinneringen in golven omhoog. Glimlachend moet ik denken aan Herr Wenderich, mijn Duitse leraar die, als ik weer eens achterom keek in de klas om te lachen naar het stuk waar ik verliefd op was, tegen me zei: "Siebenrecht, je toekomst ligt voor je en niet achter je"...
Ja, toen was er nog een toekomst vol dromen terwijl ik nu alleen maar kan denken aan nog een gezonde en gelukkige laatste periode van mijn leven. Oogsten en genieten en vooral proberen te leven in het NU.
Maar de herinneringen zijn nog steeds vol leven en ik koester ze.
En nog steeds kan ik het niet laten om gekleurde paaseieren te kopen en een Paashaas. Het nog altijd blije kind in mij kan er niet zomaar voorbij lopen. Vroeger had ik ook altijd de wens om zo'n mooi versierd paasei in een deftige doos te krijgen, maar heb ik het tot op heden moeten doen met de indrukwekkende versierde eieren in de etalages. Wel kreeg ik ooit een grote chocolade haas op namaakgras die in een versierde doos lag. Hij heeft wel 10 jaar op de piano gestaan omdat hij zo levensecht was. Tot de chocola helemaal wit was uitgeslagen.
Eieren zelf beschilderen doe ik niet meer maar ik kan het nog steeds niet laten om voor alle kleinkinderen te knippen, te plakken, te kleuren en een gedichtje te maken over de Paashaas.
Zullen ze later tegen elkaar zeggen: Ach, die Oma Manja was toch een beetje kinds hè?
Ik hoop het want dan zijn het in ieder geval blije herinneringen.
Dus maak ik zingend mijn gedichtje voor klein en groot en berg deze fijne dag op in Oma's grote bewaardoos en hoop dat mijn kinderen en kleinkinderen later hun herinneringen net zo koesteren als ik...
Fijne Paasdagen!
HAAS PAAS
't is me wat, 't is me wat, zo mompelde Haas Paas
ik zit al maanden vast in huis en vind dat nogal dwaas
heel Hazenland in rep en roer, geen ei kan er nog uit
wij willen onze vrijheid terug, riep de bevolking luid
ze kwamen 's middags bij elkaar en het protest was groot
want ze vonden de minister echt een grote idioot
dus honderdduizend eieren die raakten ze niet kwijt
Haas Paas, vol stress en stil verdriet, zat in de narigheid
Maar mevrouw Haas Paas had heel veel moed, joeg de minister weg
die koos heel snel het Hazenpad en verdween achter de heg
hij kreeg een plaatsje in de wei, zelfs de mensen vierden feest
want ze mochten weer naar buiten, dat was lang niet zo geweest
de minister, echt verstijfd van schrik, werd netjes opgetuigd
wordt nu in het Museum blijmoedig toegejuicht
en de eieren? die rolden snel hun vrijheid tegemoet
zo zie je wat saamhorigheid met mens en dier toch doet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten