Het voelt een beetje als "mijn uurtje". Omdat het al 6 weken heel erg heet is hier, ga ik om 7 uur met Gaia het bos in want ook voor haar is dit het enige moment dat ze bereid is te wandelen. Daarna zoekt ze een plek in huis waar de temperatuur nog een beetje aangenaam is, maar dat wordt steeds moeilijker want inmiddels is het ook al 30 graden in huis.
In ons bad probeert een afgrijselijk grote spin omhoog te klimmen wat uiteraard niet lukt. Ik heb in huis nog nooit zo'n grote spin gezien en sta niet te trappelen van enthousiasme om hem met mijn handen te vangen. Ik zoek een doosje en zeg hem dat hij mee moet werken want dan zit hij binnen een minuut lekker in de struiken, maar dat is tegen dovemansoren gezegd. Hij rent voor zijn leven heen en weer. Nou, leg dan maar uit dat je hem alleen maar wil redden. Toch lukt het en ik breng hem naar buiten. Als ik weer binnen kom, kruipt er een hele grote rups van zeker 4 centimeter onder tafel vandaan, dus ook die gaat via het wonderdoosje de natuur weer in. Teruglopend zie ik tot mijn verbijstering dezelfde spin weer naar de open terrasdeur rennen. Het doosje en ik er achteraan maar dat wordt nog een hele opgaaf, dus sprinten we met z'n tweeën achter elkaar aan over het grote terras! Als de spin dan eindelijk in de struiken is beland, springt er een grote sprinkhaan de kamer binnen die nogal gedesoriënteerd in de gordijnen blijft hangen. Een sprinkhaan vangen, de naam zegt het al, is bijna een onmogelijke taak. Ik verwonder me over zijn schoonheid en de behendigheid waarmee hij mij en het doosje steeds te snel af is. Ik voel me een soort Oma Prikkenbeen, alleen zonder vangnet en niet op vlinderjacht, maar wat heb ik vroeger genoten van de boekjes van Prikkebeen en tante Ursula.
Deze ochtend is het geluk met mij, want ook de sprinkhaan belandt in de tijdelijke opvang en mag buiten verder springen. Dat doet hij ook, van geluk hoop ik.
Even bijkomend van deze "ochtendgymnastiek" hoor ik een geritsel dat me doet denken aan een verdwaalde muis. Maar het komt uit de houtkachel en als ik de deurtjes opendoe, vliegt er een klein, jong vogeltje uit. Blijkbaar ben ik deze ochtend uitverkoren als redder in de nood. Gelukkig voor mij is hij of zij enigszins in shock en zit in elkaar gedoken in een hoekje van de serre. Omdat het vogeltje een behoorlijke val heeft gemaakt door die lange schoorsteen, zet ik het op de tafel buiten waar het nieuwsgierig om zich heenkijkt, maar geen aanstalten maakt te gaan vliegen. Zelfs de kleine graantjes die ik neerleg, worden genegeerd. Met één vinger kan ik rustig over zijn koppie aaien. Snel probeer ik het nog vast te leggen op mijn telefoontje, maar door de klik vliegt hij toch op. Ik roep hem nog na dat hij voorzichtig moet zijn, maar hij kijkt niet meer achterom.
Mijn dag is dus inderdaad vreugdevol begonnen! Als ik dan eindelijk met Gaia door het bos loop, gaat mijn fantasie met me aan de haal en zie ik een wereld voor me waar de dieren en insecten alles gaan overnemen, beginnend met je huis. Zou dat beter gaan dan met mensen? Men heeft het altijd over het
recht van de sterkste, maar wie zijn sterker en wat wordt er bedoeld met sterker ? Sterker door macht of sterker door kracht? Sterker door kilheid en egocentrisme, of sterker door hartliefde en wijsheid?
Welke weg kiest onze huidige wereld die zo in nood is ? In mijn kleine wereld was ik vandaag een kleine redder in de nood. Het voelt goed kan ik zeggen !
Een paar dagen later zit er een familielid of nazaat van "mijn" spin in het bad. Ons huis biedt blijkbaar een veilige opvang….
 |
| Een angstig avontuur overleefd... |
Een afgrijselijke
grote spin
we noemen hem maar
Jantje
zat in het grote bad
van Els
en klom wanhopig naar
het randje
maar dat was
onbegonnen werk
de wand was heel erg
glad
Jantje begreep, ten
einde raad,
dat hij zijn laatste uurtje
had
waarschijnlijk wordt
hij opgezogen
zoals tante Annie deed
maar Els, die is een
tikje anders
zij houdt niet van dat
dierenleed
om Jantje zomaar op te
pakken
vindt ze griezelig en
eng
Els probeert het met
een doosje
maar die spin blijkt
echt een kreng !
hij rent van voor naar
achteren
hij rent echt voor
zijn leven
maar Els, als redder
in de nood
wil Jan alleen zijn
vrijheid geven
dus als hij in het
doosje zit
brengt ze hem naar het
terras
een normale spin zou
dankbaar zijn
maar dacht je echt dat
Jan dat was?
Die rent gewoon weer
keihard terug
arme Els er achteraan
ze puft, ze hijgt,
maar ze houdt vol
en zo is het uren lang
gegaan
dan eindelijk is
Jantje thuis
en hangt weer in de
struiken
Els, aan het eind van
haar latijn
kan opgelucht het bad
in duiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten