Sla elke dag de
krant op of kijk naar het nieuws op de televisie en je wordt geconfronteerd met onze wereld
die in nood is. Oorlog, misbruik van macht, moordpartijen vanuit welk standpunt
dan ook, honger, vluchtelingen die nergens meer welkom zijn, natuurrampen door
de klimaatverandering en ga zo maar door. De lijst is te lang om op te noemen
en sinds een paar weken is daar een nieuw rampscenario aan toegevoegd; in 2050
zullen we een ernstig voedseltekort hebben. Wanneer zal het hamsteren beginnen
? Maar om de dag niet met negatieve energie te beginnen, hou ik me vast aan
alle “wonderen” die ook elke dag langskomen, die me blij maken en me hoop geven dat er
steeds meer mensen opstaan die onze mooie wereld graag een handje
willen helpen, door iets goeds te doen in de directe omgeving of elders. Op
zulke momenten voel ik een steek van verlangen door me heen gaan want als
AOW-er op deze berg voel ik me vaak erg nutteloos, alhoewel ik weet dat ik mijn
hele werkzame leven iets aan de wereld, mijn wereld, heb willen geven en dat
ook uit volle overtuiging, met mijn hart en een rugzak vol idealisme, heb
gedaan. Van die dingen dus…
Nu is algemeen
bekend dat de media graag sensationeel of angst makend nieuws verspreidt, dus was ik
blij verrast met een aantal zeer blij-makende items die voorbij kwamen. Ooit
was er een geweldig initiatief om een “blije krant” uit te brengen, maar
blijkbaar is het makkelijker om rampscenario’s te lezen dan een artikel waarbij
je hart onmiddellijk gaat dansen van vreugde, want het is een stille dood
gestorven. Afgelopen week kwamen er op één dag twee initiatieven langs die me diep
raakten; Een aantal vrijwilligers van de hulporganisatie Habitat for Humanity
ging naar Malawi, één van de armste landen ter wereld en bijna 3.5 keer zo
groot als Nederland, met het doel huisjes neer te zetten voor de allerarmste
mensen, die deze hulp het hardst nodig hebben. Zoals een vrouw met 3 kinderen
die in een hutje woont van 4 modderige muurtjes, een dak van takken vol kieren
en gaten en een oppervlak zo groot als een bezemkast. Als het regent ’s nachts
slapen ze staand op de meest droge plek, in plastic gehuld, met de schoolboeken
tussen hen in zodat die droog blijven. Dankzij de vrijwilligers van de
hulporganisatie hebben ze nu een klein huisje van steen en een echt dak. Deze organisatie werkt in 70 landen!
Het
actualiteitenprogramma Eén Vandaag kwam elke dag met een item: Verander de
wereld, begin bij jezelf, dus dankzij de vakantie van het kabinet, kwamen er
mensen langs die prachtige initiatieven ontplooien. Zoals een 20-jarige student
verpleegkunde die eerst graag ambulancebroeder wilde worden, maar door zijn
stage in een verzorgingstehuis met dementen in aanraking kwam. Nu organiseert hij
in zijn vrije tijd “disco’s” voor mensen met Alzheimer omdat, zoals hij zelf
zegt: "we niet mogen vergeten dat het nog steeds mensen zijn". Alle oudjes
krijgen een eigen koptelefoon met hun eigen muziek. Er wordt, zelfs achter de
rollator, gedanst en gezongen en de blijheid straalt er van af. Ik kreeg er tranen van in
mijn ogen. Pas 20 jaar en al zoveel naastenliefde ! Ik realiseer me dat we
allemaal onze wereld weer mooi kunnen maken want, of het in het groot is of in het
klein, naastenliefde kost niets. Neurowetenschappers menen dat ‘geven’ en ‘helpen’
een prachtige manier zijn om meer geluk en voldoening te ervaren, omdat het ons brein op een positieve manier laat werken. En willen we niet allemaal gelukkig zijn ?
Mijnheer
van Puffelen
van
de Eikeltjeslaan
zag
in alle kranten staan
dat
op een mooie dag in mei
de
hele wereld zou vergaan
door
een heftige orkaan
Mijnheer
van Puffelen
van
de Eikeltjeslaan
heeft
de gordijnen dicht gedaan
kroop
bij zijn kleine kacheltje
zette
snel de televisie aan
en
is niet meer opgestaan
die
mooie dag in mei
is
al jarenlang voorbij
maar
mijnheer van Puffelen
van
de Eikeltjeslaan
leest
nu zelfs de krant bij volle maan
en
uit zijn ogen rolt een traan
want
hij is zó bang voor een orkaan
waardoor
de wereld zal vergaan…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten