"Migranten" of passanten ?...

Zoals ik al eerder schreef, werden we de afgelopen zomer behoorlijk lastig gevallen door de zeven plagen; de buxus mot die alle buxus kaal gevreten heeft, en dan hebben we het niet over de kleine sierbuxus, want bij ons zijn het bomen van 2 tot 4 meter hoog. Uit de eitjes kwamen daarna tienduizenden rupsen, waardoor het bijna onmogelijk was om naar buiten te gaan. Tegelijkertijd een migratie van enthousiaste meelmotten die mijn keuken bevolkten en in elk pakje of potje kropen.
Dan natuurlijk onze vrienden de vliegen die het hier gezellig vinden, maar zich door de aanhoudende hitte op een sensationele manier verveelvoudigd hadden. Vervolgens de terroristen, de aoûta, oftewel de hooimijt, die het een feestje vinden om overal onder je huid in diverse holtes te kruipen en je gratis een afschuwelijke jeuk bezorgen. Of dat allemaal niet genoeg was, kwamen we uit Nederland terug met een luizenvolk op ons hoofd.
We hebben het allemaal overleefd want " het hoort er bij" roepen we dan dapper.
Een paar weken geleden kwamen we tot de ontdekking dat we weer nieuwe "migranten" te gast hadden; zwarte ratten onder de dakpannen en bruine ratten in holen rond het huis.
En allemaal dus mee eten met de pot ! Het begint eerst met een feestje in de dakgoten, een soort krijgertje, dat tot diep in de nacht doorgaat. Arme Frank met zijn afschuwelijk goede oren. Gelukkig ben ik wat hardhorend. Omdat ik alle vogels rond het huis verzorg met graantjes, pitjes etc… werd het, als de vogels 's nachts op stok waren, smullen voor onze "gasten".
Ik hoor jullie denken: Jakkes, ratten en zie jullie al griezelen, maar net als muizen zijn het prachtige beestjes, alleen erg groot ( die van ons ongeveer 20 cm. Persoonlijk hou ik ook niet zo van die lange kale staarten, maar hun snuitjes zijn schattig. Alleen kwam er een grens aan onze gastvrijheid toen we op internet lazen hoe snel ze zich vermenigvuldigen. Dus zaten we met een gewetensprobleem.
Tegen ze zeggen dat ze gewoon terug moeten gaan naar de boerderij waar ze vandaan komen, werkt niet en sinds ik met de Dalaï Lama heb gepraat, maak ik niet graag beesten dood. Gif vind ik een wrede en akelige gedachte, ondanks dat ze tegenwoordig "snelwerkend gif" verkopen. Ben daarnaast bang dat vogels, poezen, of onze vossenfamilie aan een dode, vergiftigde rat gaan knagen en dan ook het loodje leggen. Hoe zit het eigenlijk met één van de tien geboden: Gij zult niet doden ? Geldt dat ook voor dieren ? Maar Frank besluit op verborgen plekken wat gif neer te leggen en we worden een paar dagen later akelig verrast op een mijnheer of mevrouw rat die het eten van het gif dus inderdaad met de dood moest bekopen. Hij of zij voelde zich te beroerd om zijn huis nog te halen en bleef op het terras  in de blauwe regen hangen.

"Wat zielig" was mijn eerste gedachte, " ik hoop dat hij niet geleden heeft"…Maar ik realiseer me opnieuw dat ik niet de hele wereld kan redden.
Hoeveel er nog over zijn weten we niet, maar het wordt steeds stiller in de dakgoot. Hoeveel kadavers er onder de vloer van mijn werkkamer liggen, zullen we dus nooit weten.
Uit dankbaarheid voor onze "gastvrijheid" hebben ze wel een cadeautje achtergelaten. We hebben via de roostertjes in de schoorsteen een akelige lijkenlucht in de serre want het is al twee weken erg warm hier.
De Tibetaanse wierookstaafjes doen gelukkig wonderen, alhoewel Frank daar een bloedhekel aan heeft. 
Maar hij had natuurlijk ook de nieuwe rattenvanger van Veziou kunnen worden en dan de buren uitnodigen voor een barbecue.
Zoals de manden gegrilde ratten die in Sulawesi op de markt lagen…

En ik ?….
Ik kan nog even door griezelen, want de boer is de bokjes aan het slachten en heeft de gewoonte alle slachtafval in een hoek van zijn schuur te gooien voor hun 10 honden. Gaia zou geen hond zijn als ze, mits ze de kans krijgt, met een afgehakt kopje van het bokje thuiskomt en het sociaal als ze is, voor ons neerlegt. "Voor jullie ook wat" schijnt ze te denken. Ze begrijpt er niets van dat ik deze uiting van liefde niet zo op prijs stel, dus komt ze de volgende dag met een bokkenpootje thuis en dan bedoel ik niet die lekkere koekjes.

Wonen op het platteland ?….Nog steeds een feestje, alhoewel ik in zulke situaties erg kan verlangen naar een serviceflatje met een klein balkonnetje…. Tot de volgende keer !….en…..jullie blijven van harte welkom op Mas de Veziou! 

Luizenoma

Er wonen luizen op mijn hoofd

families groot en klein

in mijn lange warme haar

wonen ze daar heel fijn

de kleintjes springen in het rond

ze hebben heel veel pret

en van hun luizenmoeders

hoeven ze nóóit naar bed

dus dag en nacht is het daar feest

ik roep : “zeg, donder op !”

maar er is niemand die mij hoort

daar op die kriebelkop

 helemaal ten einde raad

wordt het tijd voor grof geweld

want niemand wil een volk in huis

dat jou dagelijks zó kwelt

ik koop een grote fles met gif

om ze te verjagen

maar het luizenvolk is boos

kan dit onrecht niet verdragen

dus met spandoeken en al

ontstaat er groot protest

“wij willen ook een eigen plek

wij worden weggepest”

het werd een lange, zware strijd

er ontstond een massamoord

maar zeg me nu eens eerlijk

hou jij dan van dit soort?...