Vroeger, en dan heb ik het over de geboorte van Natasha in 1967, moest je met je baby regelmatig naar het Zuigelingenzorg. Waarschijnlijk heet dat nu anders en gaat het er ook anders aan toe, maar je kreeg, los van de verplichte vaccinaties, alle informatie over de babyzorg.
Eigenlijk komt de zorg voor een moestuin daar een beetje bij in de buurt want de 25 jaar dat we in de Beemster hebben gewoond en een grote boomgaard en moestuin hadden, moesten we het ook hebben van informatie over de zorg van de jonge groentenplantjes en liepen we niet met de zuigfles rond maar met het gietertje. Zo leerden we dat je die vreselijke slakkenplaag tegen kon gaan door rondom jampotjes met pils in te graven. Los van het feit dat we kratten vol Heinekenpils kochten en er wel elke avond een enorme hoeveelheid slakken feestvierden om dat met de verdrinkingsdood te bekopen, waren we natuurlijk veel geld kwijt voor een kropje sla uit eigen tuin. Bovendien had je er zoveel tegelijk dat er niet meer tegen op te eten was en we iedereen een kropje eigen sla cadeau gaven met een krullintje erom heen.
En dan heb ik het niet eens over de andere gewassen waarvan we de volgende dag alleen nog de steeltjes zagen staan omdat er een hongerige rupsenfamilie langs was gekomen.
Vandaar dat ik, toen we hier op de berg kwamen wonen, geen enkele behoefte meer had om een moestuin te beginnen, hooguit mijn kruidentuintje wat al zorg genoeg is omdat onze heren Job en Youp deze weelderige kruidentuin een heerlijk ruikende kattenbak vinden. Zorgen genoeg vind ik dus. Nee, geen kippen hier en geen potager zoals de moestuin hier heet.
Maar toen er twee jaar geleden allemaal groene sprietjes uit de composthoop kwamen en Frank nieuwsgierig was wat daar uit zou komen en ze in een paar potten had gezet, was het enthousiasme groot dat we in elke pot allemaal mooie nieuwe aardappeltjes hadden die uit een gewone aardappelschil waren geboren. Ook de tomatenplantjes in de potten profiteerden van de zorg die Frank gaf, dus de tomatenoogst kon niet op!
Verleden week kwam Frank thuis met 12 hele kleine sla plantjes! "Gewoon om te proberen" zei hij enthousiast en hij maakte daarvoor een grote houten bak op poten. Want dan hoeven de reeën niet zo te bukken...ging er door me heen en wordt het een 4-sterrenrestaurant voor de slakkenfamilies.
Elke dag is er "Zuigelingenzorg" op de berg. De mini plantjes worden voorzichtig begoten met wat water en krijgen de liefde die ze verder nodig hebben om te groeien tot een mooie glanzende en trotse krop sla.
Omdat we in principe antigif zijn moeten ze met de biologische zorg van Frank én de zon, groeien naar hun volwassenheid.
Ik zeg eerlijk dat ik er, met alle herinneringen aan toen, een hard hoofd in heb omdat dit een paradijs geworden is voor reeën die onze rozenknoppen opeten en graag wat variatie op hun menu willen hebben.
En dan heb ik het nog niet eens over een rijke insectenwereld en een hebberige slakkenfamilie.
Jullie kunnen dus binnenkort een blogtrilogie verwachten: Frank en zijn hobby, deel 1.
En dan te bedenken dat ik op de markt bij de Bioboer prachtige kroppen sla kan kopen, moeten we nu op de loer gaan liggen om de slakkenfamilies tegen te houden en zal ik me moeten verdiepen in een Frans biermerk want, chauvinistisch als ze zijn, zullen ze hun neus wel ophalen voor Heineken...
Mijnheer Slak
Ik trapte bijna op een slak
toen ik het bos in liep.
Boos riep hij: hé, kijk toch eens uit,
zag je niet dat ik nog sliep?
Midden in een leuke droom
schrok ik wakker van jouw voet.
Ben waarlijk aan de dood ontsnapt,
vraag me af wat jij hier moet.
Ik zei: Mijnheer, het spijt me zeer
dat ik U hier niet zag,
maar ik liep gewoon te dromen
op deze mooie dag.
Nee maar, riep toen de slak verbaasd,
dromen jullie mensen ook?
Dat heb ik nooit geweten,
ben helemaal van de kook!
En als ik je dan vragen mag,
waar droom je meestal van.
Dat je me kunt vangen,
zodat ik eindig in een pan?
Bereid met heel veel knoflook
en de boter maakt mij vet.
Denk je echt dat ik dat leuk vind
ik lig liever in mijn bed.
Daar droom ik van een blaadje sla,
of een aai over mijn bol.
Dus als je niets van mij begrijpt,
loop dan door, doe mij een lol!
Oh lieve slak, wees maar niet boos,
ik doe je écht geen pijn.
Wil alleen maar, net als jij,
gewoon gelukkig zijn.
Dus loop ik vaak te dromen
over liefde, enzovoort.
Het spijt me echt verschrikkelijk,
dat ik U bijna had vermoord.
U bent een beetje glibberig
en slakken lust ik niet.
Want als ik echt mag kiezen,
nou, dan heb ik liever friet!
Dus kunnen we geen vriendjes zijn
en lekker verder dromen?
Misschien dat wij, zo af en toe,
elkaar nog tegenkomen.
De slak moest heel diep zuchten,
want hij was nog wat van slag.
Maar het idee sprak hem wel aan,
dus hij zei me blij gedag.
Ik heb hem nooit meer teruggezien,
want er is veel slakkenleed.
Hoewel er iemand in mijn tuin,
steeds de verse sla opeet...
Manja uit: Anders dan normaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten