Op de thee bij Annie...

Vandaag heb ik mezelf een "Lummeldag" gegeven. Voor mij is een Lummeldag gewoon een dag die helemaal voor mezelf is. Ik mag, om zo maar te zeggen, lekker lummelen. Meestal betekent het dat ik naar mijn kamer klim met koffie, de kaarsjes aansteek, een Tibetaanse wierook brandt en een muziekje opzet. Als ik dan achter mijn werktafel zit, kijk ik eerst een tijdje om me heen omdat er zoveel herinneringen door mijn kamer zweven; de foto's in mijn Indische hoekje, de foto's in de Hollandse hoek, tekeningen van de kleinkinderen die aan waslijntjes hangen en heel veel dierbare dingetjes. Het vult me met liefde en dankbaarheid, ik glimlach iedereen toe en bedenk dan waar ik zin in heb. Vandaag besluit ik om iets voor Beau, de zoon van Sasha en Davy, te maken. Hij wordt binnenkort 8 jaar en geeft een Lentefeest. De laatste keer dat het gezin in Frankrijk was, had hij een boekje voor me geknutseld: Oma en Beau. Een hartverwarmend boekje, dus nu ga ik voor hem ook iets maken: Beau, Oma en de bal. De bal slaat natuurlijk op zijn passie voor voetbal en hij is niet de enige in ons gezin want van de 9 kleinkinderen zijn er 4, waaronder een meisje van 10 jaar, die enthousiast voetballen. Mijn schrijfschrift ligt voor mijn neus en de eerste zin staat op papier.....
en daar blijft het bij.......wat ik ook opschrijf...het is niks...en het wordt ook niks...
Waarom zit ik nu opeens zacht te grinniken ? Ik denk aan de middag, bijna 30 jaar geleden, dat ik thee dronk met Annie M.G.Schmidt. Frank moest haar portret boetseren voor het Letterkundig Museum en omdat hij graag wil dat een model iets doet inplaats van in verstarring stil te zitten, had hij voorgesteld dat ik mee zou gaan.
Ik was op van de zenuwen, want in mijn ogen was het een grootheid waar ik niet eens bij in de schaduw kon staan, dus bibberend als een juffershondje ging ik op het puntje van de stoel zitten. Ze was aardig en babbelde honderduit en noemde me Kind. " Kind" zei ze, " van je man hoorde ik dat je ook schrijft, vertel er eens iets over". Het ijs brak snel en ik vertelde over de milieumusical die ik aan het schrijven was; over Smogsmuller met zijn onderdanen de Gifpissers en Aardschijters, die de Aarde aan het vervuilen waren. We lachten over onze eindeloze fantasie, maar we spraken ook over de momenten dat je geen letter op papier kreeg en dan zo aan jezelf twijfelt. Toen ik haar vroeg of zij daar wel eens last van had, sprak ze de gevleugelde woorden die ik toen heb opgeschreven:

" Kind, je moet ' s avonds mijn prullenbak eens zien! Ik gooi alles weg en zeg dan tegen mezelf:
Annie, je doet niks, je kan niks en het wordt ook niks !"

Die woorden ben ik nooit vergeten. De prullenbak zit bij mij niet vol met weggegooide A-viertjes, maar in mijn schrijfschrift is er opvallend veel gekras. Oma, Beau en de bal wordt het vandaag niet, dus ik pluk maar een versje uit mijn gedichtenbundel in de maak: Anders dan normaal, waar de kleinkinderen, zonder dat ze het weten, vaak "model" voor hebben gestaan...

Vandaag

Vandaag heb ik gewoon geen zin

en zeg op alles  NEE !!

ik wil geen melk, geen brood, geen pap

en zelfs geen kopje thee

Het liefste wil ik schreeuwen

en smijten met de deur

want mijn moeder is vervelend

met haar gemopper en gezeur

Snapt ze nou nog steeds niet

dat ik geen spinazie lust

dat ik liever wil gaan spelen

ze laat me nooit met rust

En als ik iets wil zeggen

roept ze:  Hou je grote mond

dat maakt mij nog veel bozer

dus gooi ik alles op de grond

Zeg eens eerlijk, zou het niet

zonder moeders leuker zijn ?

dan doe ik wat ik zelf wil

blijf lekker altijd klein !

Ik eet de hele dag patat

ruim mijn speelgoed nóóit meer op

En zet die stomme wollen muts

ook nóóit meer op mijn kop

Ik kijk TV als ik het wil

ga lekker laat naar bed

eet ’s ochtends echt geen klontjes pap

maar broodjes met kroket

Dus gil ik nog veel harder  NEE !!

en vind mijn moeder stom

ze stuurt me naar mijn kamer

weet jij misschien waarom ?

Want nu ben ik verdrietig

voel me vreselijk alleen

ik wil een knuffel van mijn Mam

want zoals zij is er geen één !

Zij is de liefste mama

die er op de Aarde is

hoe kan ik haar nou zeggen

dat ik nu die knuffel mis………..