Voor kleine en grote mensen...

Eerste Paasdag; de jeugdherinnering aan nieuwe kleren waar mijn moeder de avond ervoor nog driftig voor zat te naaien, het schilderen van de eieren, het versgebakken krentenbrood en natuurlijk de chocolade eieren zoeken. Hoeveel eieren zijn er in al die jaren verstopt, hoeveel tranen zijn er gedroogd als de één er meer had gevonden dan de ander, hoeveel chocolade paashazen zijn er in stukjes gebroken en hoe lang heb ik de stille wens niet gehad om zo'n versierd reuze ei met lint in een doos te krijgen ?…
Nu, op deze zonnige dag loop ik met de hond door een stil bos waar de eerste wilde paarse orchideeën zich voorzichtig laten zien en de konijnen wegschieten. Deze gelukkigen zijn niet in een te krap hokje groot geworden om vandaag in de pan te belanden. Vandaag wil ik ook niet verder denken aan wat er op de wereld gebeurt; dat het startschot voor het zoeken van de eieren in heel veel landen het schot of de schoten zijn in de oorlogsgebieden en onschuldige mensen of kinderen doden, dat er niet overal gekleurde eieren en chocolade paashazen verstopt zijn omdat het gejuich van blije kinderen verstomd is in bittere armoede of honger. Vandaag is het Pasen en vieren we wat we vieren willen; we luisteren naar de hemelse muziek van J.S.Bach, we genieten van de paasbrunch en vullen ons met de in stukjes gebroken paashazen die ons ooit blij aankeken en het kind in ons wakker maakte. 
We kunnen de wereld immers niet veranderen. Zou het niet een sprookje zijn als iedereen in blijheid, liefde en vrede gekleurde paaseieren zou zoeken met elkaar en de paashaas symbolisch in stukken zou breken om met elkaar op te eten ?…  

Het relaas van Klaas Chocohaas  

Klaas Chocohaas gaat snel op pad
het is al heel gauw Pasen
en dát…is echt een trieste zaak
voor alle chocohazen

want er komen kleine monstertjes
op twee benen moet je weten
ze zoeken eitjes in het gras
en willen chocohazen eten

Klaas heeft daarom een plannetje
om die monstertjes te foppen
hij zoekt een plekje in de tuin
om zich te gaan verstoppen

Woutertje kaboutertje
ziet chocohaas daar lopen
"hé" roept hij, "jij hebt eieren
kan ik wat van je kopen?"

ze  raken samen aan de praat
en snoepen van de chocola
"O jee," roept chocohaas opeens
"het wordt tijd dat ik eens ga "

"de eitjes in mijn mand zijn op
en ik hoor de monsters komen"

ze rennen samen heel hard weg
duiken gauw achter de bomen

Woutertje Kaboutertje
kruipt weg tussen de stenen
Klaas Chocohaas wordt snel ontdekt
door de monsters op twee benen

die juichen en zijn heel erg blij
breken Klaas onmiddellijk stuk
en de krant in Chocohazen land
meldt een ernstig ongeluk

Woutertje Kaboutertje
heeft het drama overleefd
hij voelt zich  heel verdrietig
dat hij geen vriend meer heeft

maar in Monsterland is het nu feest
iedereen is aan het smullen
met heel veel stukjes chocohaas
zijn ze hun buikjes aan het vullen….