woensdag 19 maart 2025

DE POEPKAR...


In de Franse campagne zijn de meeste huizen niet aangesloten op de riolering, maar heeft iedereen een ingegraven septictank in de tuin. Afhankelijk van de grootte laat je zo'n ding af en toe leegzuigen. Wij hebben het 15 jaar geleden laten doen en omdat Frank dacht dat er nu wat problemen waren en de septictank misschien wel weer vol was, wilde hij opnieuw een afspraak maken. Per slot van rekening wil je niet dat de septictank zo vol is dat hij overstroomt. We hebben dat al één keer meegemaakt namelijk en dat is geen feestje !
De man die het de vorige keer had gedaan, was niet meer beschikbaar dus heeft Frank met de burgemeester gebeld die dezelfde dag nog voor ons neus stond met een 80-jarige boer die het wel wilde doen.
Tegenwoordig zijn er zuigvrachtwagens voorzien van een flinke pomp waarmee de tank kan worden leeggezogen. Deze zou echter met geen mogelijkheid onze "oprijlaan" op kunnen komen, maar gelukkig had de man nog een oude, bijna middeleeuwse, poepkar staan. Wel kwam hij nog even de maat opnemen of zijn trekker niet te breed was voor het pad. Om in de buurt te komen van de septictank moest hij met zijn trekker een behoorlijk ingewikkelde weg afleggen, mede omdat het weiland achter ons huis schuin afloopt naar de bosrand.
Maar gelukkig zijn ze hier nogal wat gewend wat betreft de ligging van sommige huizen waar je slecht bij kunt komen en zag hij verder geen enkel probleem. Heerlijk zo'n man die nog van de oude stempel is.
Frank had de grond al opengemaakt en de deksels er af gehaald dus ons "poepfeestje" kon beginnen.
Overigens hoef je geen vies gezicht te trekken want het proces in zo'n septictank is een heel beschaafd gebeuren. Als hij leeg is vul je hem weer voor de helft met schoon water waar je een biologisch product in kunt gooien dat ervoor zorgt dat de afbraak van organisch materiaal zo hoog mogelijk is en er geen stankontwikkeling zal plaatsvinden. Als het stinkt is dat eigenlijk altijd een signaal dat de werking van de tank niet in orde is en dat kan allerlei oorzaken hebben, maar was bij ons niet aan de orde. Bovendien is met zo'n biologisch product de lozing een stuk schoner wat weer beter is voor het milieu. Bij ons is de lozing weer minder ingewikkeld omdat we alles het bos in laten lopen. Voor het bos betekent dat minstens een "3-sterren maaltijd" want de grond gedijt er goed op. Behalve een verstopt filter gaat het uitzuigen probleemloos en besluit de boer de inmiddels volle tank achter zijn trekker, mee naar huis te nemen om het daar voor zijn land te gebruiken.
In zoverre betekent het een ander probleem want de poepkar kan door zijn gewicht nu, nauwelijks de helling nemen om ons pad weer op te komen dus Frank komt met planken om voor de wielen te leggen. 
Het heeft wat voeten in aarde om deze klus ook nog te klaren, maar het lukt, dus de boer kan met zijn afgesproken vergoeding + een fles wijn van de dankbare bewoners, naar huis tuffen. Hij zal niet hard kunnen rijden met zijn kostbare last en Frank kan de volledig kapotgereden helling én het toedekken van de septictank met de grasplakken, weer restaureren. Voor de komende 15 jaar kunnen we ons best doen om de septictank weer vol te krijgen....
    

   
 













 







maandag 3 maart 2025

"ZUIGELINGENZORG"...

Vroeger, en dan heb ik het over de geboorte van Natasha in 1967, moest je met je baby regelmatig naar het Zuigelingenzorg. Waarschijnlijk heet dat nu anders en gaat het er ook anders aan toe, maar je kreeg, los van de verplichte vaccinaties, alle informatie over de babyzorg.
Eigenlijk komt de zorg voor een moestuin daar een beetje bij in de buurt want de 25 jaar dat we in de Beemster hebben gewoond en een grote boomgaard en moestuin hadden, moesten we het ook hebben van informatie over de zorg van de jonge groentenplantjes en liepen we niet met de zuigfles rond maar met het gietertje. Zo leerden we dat je die vreselijke slakkenplaag tegen kon gaan door rondom jampotjes met pils in te graven. Los van het feit dat we kratten vol Heinekenpils kochten en er wel elke avond een enorme hoeveelheid slakken feestvierden om dat met de verdrinkingsdood te bekopen, waren we natuurlijk veel geld kwijt voor een kropje sla uit eigen tuin. Bovendien had je er zoveel tegelijk dat er niet meer tegen op te eten was en we iedereen een kropje eigen sla cadeau gaven met een krullintje erom heen. 
En dan heb ik het niet eens over de andere gewassen waarvan we de volgende dag alleen nog de steeltjes zagen staan omdat er een hongerige rupsenfamilie langs was gekomen.

Vandaar dat ik, toen we hier op de berg kwamen wonen, geen enkele behoefte meer had om een moestuin te beginnen, hooguit mijn kruidentuintje wat al zorg genoeg is omdat onze heren Job en Youp deze weelderige kruidentuin een heerlijk ruikende kattenbak vinden. Zorgen genoeg vind ik dus. Nee, geen kippen hier en geen potager zoals de moestuin hier heet.
Maar toen er twee jaar geleden allemaal groene sprietjes uit de composthoop kwamen en Frank nieuwsgierig was wat daar uit zou komen en ze in een paar potten had gezet, was het enthousiasme groot dat we in elke pot allemaal mooie nieuwe aardappeltjes hadden die uit een gewone aardappelschil waren geboren. Ook de tomatenplantjes in de potten profiteerden van de zorg die Frank gaf, dus de tomatenoogst kon niet op!
Verleden week kwam Frank thuis met 12 hele kleine sla plantjes! "Gewoon om te proberen" zei hij enthousiast en hij maakte daarvoor een grote houten bak op poten. Want dan hoeven de reeën niet zo te bukken...ging er door me heen en wordt het een 4-sterrenrestaurant voor de slakkenfamilies.
Elke dag is er "Zuigelingenzorg" op de berg. De mini plantjes worden voorzichtig begoten met wat water en krijgen de liefde die ze verder nodig hebben om te groeien tot een mooie glanzende en trotse krop sla.
Omdat we in principe antigif zijn moeten ze met de biologische zorg van Frank én de zon, groeien naar hun volwassenheid.
Ik zeg eerlijk dat ik er, met alle herinneringen aan toen, een hard hoofd in heb omdat dit een paradijs geworden is voor reeën die onze rozenknoppen opeten en graag wat variatie op hun menu willen hebben.
En dan heb ik het nog niet eens over een rijke insectenwereld en een hebberige slakkenfamilie.
Jullie kunnen dus binnenkort een blogtrilogie verwachten: Frank en zijn hobby, deel 1.
En dan te bedenken dat ik op de markt bij de Bioboer prachtige kroppen sla kan kopen, moeten we nu op de loer gaan liggen om de slakkenfamilies tegen te houden en zal ik me moeten verdiepen in een Frans biermerk want, chauvinistisch als ze zijn, zullen ze hun neus wel ophalen voor Heineken... 

Laatste bericht: Helaas is er één zuigeling overleden...Rest: Een elftal !

Mijnheer Slak

 

Ik trapte bijna op een slak

toen ik het bos in liep.

Boos riep hij: hé, kijk toch eens uit,

zag je niet dat ik nog sliep?

Midden in een leuke droom

schrok ik wakker van jouw voet.

Ben waarlijk aan de dood ontsnapt,

vraag me af wat jij hier moet.

 

Ik zei: Mijnheer, het spijt me zeer

dat ik U hier niet zag,

maar ik liep gewoon te dromen

op deze mooie dag.

Nee maar, riep toen de slak verbaasd,

dromen jullie mensen ook?

Dat heb ik nooit geweten,

ben helemaal van de kook!

 

En als ik je dan vragen mag,

waar droom je meestal van.

Dat je me kunt vangen,

zodat ik eindig in een pan?

Bereid met heel veel knoflook

en de boter maakt mij vet.

Denk je echt dat ik dat leuk vind

ik lig liever in mijn bed.

 

Daar droom ik van een blaadje sla,

of een aai over mijn bol.

Dus als je niets van mij begrijpt,

loop dan door, doe mij een lol!

Oh lieve slak, wees maar niet boos,

ik doe je écht geen pijn.

Wil alleen maar, net als jij,

gewoon gelukkig zijn.

 

Dus loop ik vaak te dromen

over liefde, enzovoort.

Het spijt me echt verschrikkelijk,

dat ik U bijna had vermoord.

U bent een beetje glibberig

en slakken lust ik niet.

Want als ik echt mag kiezen,

nou, dan heb ik liever friet!

 

Dus kunnen we geen vriendjes zijn

en lekker verder dromen?

Misschien dat wij, zo af en toe,

elkaar nog tegenkomen.

De slak moest heel diep zuchten,

want hij was nog wat van slag.

Maar het idee sprak hem wel aan,

dus hij zei me blij gedag.

 

Ik heb hem nooit meer teruggezien,

want er is veel slakkenleed.

Hoewel er iemand in mijn tuin,

steeds de verse sla opeet...


Manja uit: Anders dan normaal