ONRECHT...

Dit verhaal gaat over een meisje van 13 jaar dat in de tweede klas zit van VWO.
Ze is klein van stuk, een open persoonlijkheid, intelligent en wijs en gaat graag naar school. Vooral de Franse taal vindt ze leuk en haalt daar hoge cijfers voor, zoals een 9 op haar rapport.
Een week geleden, tijdens de Franse les, maakte de Marokkaanse lerares een grammaticale vergissing in de Nederlandse taal. Het meisje steekt beleefd haar vinger op en zegt de lerares dat het woord dat ze gebruikt grammaticaal geen goed Nederlands is. Ze heeft geen enkele intentie de lerares te bekritiseren, slechts een hulp voor haar met de soms ingewikkelde Nederlandse taal. De lerares vraagt haar of ze naar voren wil komen en wijst naar het meisje terwijl ze tegen de klas zegt: "Kijk, dit is de kleine kabouter die alles beter weet en altijd zit te kletsen in de klas".
Het meisje is te verbouwereerd om te reageren want ze zit niet altijd te kletsen. Ze heeft plezier in de taal waardoor ze oplet en hoge cijfers haalt.
Hoewel het meisje voor de hele klas op deze manier wordt toegesproken, heeft ze er geen verdriet over dat ze nu bekend staat als de kleine kabouter, maar is hooguit verontwaardigd omdat ze alleen maar de intentie had om te helpen. Gelukkig komt ze uit een gezin waar veel liefde en wezenlijke aandacht aan de kinderen wordt gegeven en staan haar beide ouders zelf integer en oprecht in het leven. En er wordt zeker niet meteen een scheldpartij op X geplaatst.

Ik vraag me af waarom ik die onderliggende boosheid voel. En ik denk aan een gebeurtenis toen ik 14 jaar was en in de tweede klas van de HBS zat. We konden gratis een cursus typen en steno bij Schoevers volgen dus ik ging daar elke week met mijn vriendin, Carla Bromet, naar toe. Het was opvallend hoe vaak de lerares Carla tegenover de klas belachelijk maakte en haar de schuld gaf van iets wat ze helemaal niet had gedaan. Ik vond dat toen zoveel onrecht dat ik naar de lerares toestapte en haar vroeg waarom ze dat deed en of het ermee te maken had dat Carla Joods was. De lerares stuurde me de klas uit en toen mijn moeder naar haar toeging om erover te praten, zei de lerares dat ze me niet meer wilde zien op de cursus. Het slot van het liedje was dat ik mijn diploma dus niet heb kunnen halen en Carla de cursus gewoon af kon maken.
Vanaf mijn vierde jaar leerde ik wat onrecht was dus ja, in mijn leven is dat een trigger geworden en wilde ik altijd een betere wereld maken. Maar de wijsheid komt met de jaren en jammer genoeg kan ik de wereld niet beter maken en al het onrecht van de aardbol afschoppen. 
Als ik de volgende dag op mijn mooie stille plekje zit en de natuur om me heen hoor fluisteren, verdwijnt mijn boosheid als sneeuw voor de zon en laat ik de liefde mijn hart verwarmen.
Ik denk aan de angst van de Franse lerares die zich blijkbaar zo bedreigd voelt dat ze op deze manier handelt en niet kan zeggen: "Goh, dank je wel, dat je me opmerkzaan maakt. Zo heb ik weer wat geleerd".
En ik denk aan het prachtige meisje dat zo graag wilde helpen zonder enige vorm van kritiek.
Jammer genoeg leren we bijna niet meer hoe we met elkaar om kunnen gaan zonder ons zo snel aangesproken of bedreigd te voelen. En dan schieten we onmiddellijk in de verdediging. Is het gek dat er steeds meer agressie ontstaat, wordt gescholden via de sociale media en zoveel vreselijke dingen die door haat worden veroorzaakt inplaats van open te staan naar elkaar en vooral te durven luisteren en de dialoog te zoeken. 

Onze wereld is momenteel hard aan het veranderen en een groot gedeelte van de mensheid is aan het verharden en hoort zijn hart al lang niet meer.
Toch, idealiste die ik mijn hele leven al ben, blijf ik geloven dat er, net als in het voorjaar een veld bloemen opengaat, er steeds meer harten zullen ontwaken en we met elkaar een betere wereld gaan maken waar niet meer zo vreselijk veel onrecht zal zijn. 
De angst geen bodem te laten zijn voor de haat die staat te trappelen om zijn kop boven het maaiveld uit te steken. Alleen wijzelf zijn in staat om met elkaar dat veld vol prachtige bloemen te laten ontluiken...