Het duister was groot, had oneindig veel macht
de heerser over de donkere nacht
Het licht was bescheiden en heel erg klein
maar wist dat het altijd blijvend zou zijn...
(Manja)
Moeizaam kom ik, leunend op mijn hippe wandelstok, het bospaadje uit na mijn steeds korter wordende ochtendwandelingetje. Maar wat ben ik elke keer blij dat dit nog gaat en wat heb ik veel gezien onderweg.
De ontluikende lente vind ik elk jaar weer een wonder en elk jaar verbaas ik me over die transformatie van de natuur en voel me verbonden hiermee. Verbinding die ik ook ervaren heb in de 14 dagen dat we in Nederland waren. Geen verbinding met Moeder Aarde, maar verbinding met vrienden die ik al bijna 60 jaar ken. Uiteraard zien we elkaar niet meer zo vaak omdat we in Frankrijk wonen dus het was hun idee om ergens een groot huis te huren waar we een week konden verblijven. Ze vonden een huis in de Utrechtse Heuvelrug dus redelijk dichtbij het Antoniusziekenhuis waar ik regelmatig moest zijn voor controle en onderzoek. Frank en ik zijn niet zo dol op vakantieparken, maar het was geen hoogseizoen dus niet zo druk en het 8-persoonshuis stond op een leuke plek en was comfortabel met 4 slaapkamers en 2 badkamers. Het was of we elkaar de week daarvoor nog hadden gezien dus met een glas wijn en een lekkere soep werd de draad meteen weer opgepakt en voelde ik de intense verbinding met deze 5 vrienden. We hebben bijna 60 jaar lief en leed met elkaar gedeeld, elkaars kinderen op zien groeien die ook weer allemaal kinderen hebben gekregen. Het werd een week van 'De oudjes op stap". Vaak hilarisch, soms confronterend, ook verdrietig om de ziekteprocessen die ons parten spelen, maar voor mij een feest van herkenning. We konden lachen, huilen en vooral ook veel herinneringen ophalen.
Het was af en toe lachwekkend om geconfronteerd te worden met het "oud" zijn, met alle "eigenaardigheden" die daarbij horen want we hebben allemaal zo onze eigen manier om de dingen te doen. Discussies over de warmte in het huisje. De één heeft het koud, de ander heeft het warm, dus hoe hoog draai je de knop? Discussie over het meegebrachte Franse hout van Frank voor de open haard. Moet je je houden aan het advies dat in het reglement staat dat je (voor veel geld) een namaakblok kan kopen. Betekent het dan dat elk ander stukje hout verboden is ?? En moet je de schaar waarmee de kip uit het pakje geknipt is, eerst afwassen voor je hem voor iets anders gebruikt in verband met salmonella? Ja, daar kunnen lange discussies over ontstaan. Lieve Lita zou daar pagina's mee kunnen vullen. Zo werd ik de eerste nacht wakker van het ,voor mij, felle licht dat overal scheen. Bij navraag werd mij verteld dat het voor mij was met de gedachte dat ik 's nachts de wc kon vinden. Juist vanuit dat gegeven heb ik altijd een klein lampje bij me, maar hoe zorgzaam is dat dan ! Ach, wat is het mooi om te ervaren dat we allemaal mogen zijn wie we zijn en geaccepteerd worden zoals we zijn met al onze "eigenaardigheden" die soms de kop opstaken. Het gevoel van verbondenheid maakte me blij en ik realiseerde me opnieuw hoe mooi het is als we in staat zouden zijn de ander te aacepteren zoals hij of zij is, ook al zijn er verschillen in denken en voelen, in godsdienst of kleur.
Jammer genoeg is dat in onze huidige wereld ver te zoeken en lijkt het wel of de haat alleen maar groter wordt en de menselijkheid aan het verdwijnen is. De wereld is voor mij een stuk killer geworden en dat merk ik elke keer weer als we in Nederland zijn. Hier, midden in de natuur, heb je daar veel minder mee te maken en kan ik mijn eigen wereld creëren. Mijn wereldje waar Liefde woont. Vroeger zou ik dansend door het bos gaan, nu met mijn hippe vriend de Stok, maar altijd met een gevoel van vrede in mijn hart.
Maar gelukkig kon ik mij opladen en voeden met alle dierbare mensen om me heen en lichtpunten zoals de vele mooie initiatieven van verschillende mensen die allemaal ook een mooiere wereld wensen.
Ik sluit af met een prachtig gedicht van de 80-jarige Awraham Soetendorp, een Emeritus rabijn van de Liberaal Joodse Gemeente in Den Haag, die zich zijn hele leven heeft ingezet voor een rechtvaardiger wereld en een heel mooi boekje heeft geschreven: Levenslessen van een rabbijn, waarvan Trouw schreef dat er geen enkel excuus is om dit niet te lezen. Ik zag hem een paar maanden geleden in het televisieprogramma Buitenhof op zondagmorgen in gesprek met een bekende Iman. Het was een prachtig wijs gesprek en ik was diep ontroerd toen ze aan het eind van het gesprek elkaar omarmden. Het deed me denken aan de gesprekken tussen His Holines de Dalai Lama en aartsbisschop Desmond Tutu. Een bijzondere vriendschap tussen twee verschillende mensen met ieder hun eigen levensfilosofie die in respect naar elkaar konden luisteren en elkaar konden inspireren.
Het was verbinding van mens tot mens want of we het willen of niet; we zijn verbonden met elkaar en zijn één met alles !...
wanneer er liefde is.
Alles laat los en verenigt zich
wanneer er liefde is,
alles is een illusie
en de bron van werkelijkheid,
wanneer er liefde is.
Alles breekt af
en wordt weer opgebouwd
wanneer er liefde is.
Ik blaas de demomen weg,
omdat er liefde is,
en ik sluit je in mijn armen,
moegestreden en herboren
omdat er liefde is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten