Steeds vaker lees ik dat het lees-en leerniveau van leerlingen behoorlijk aan het zakken is.
Zoals met meerdere problemen wordt er wel een oplossing gezocht maar te weinig naar de oorzaak van het probleem gekeken, want de confrontatie met onszelf gaan we liever niet aan. Het blijft nu eenmaal makkelijker om de oorzaak buiten onszelf te zoeken, in dit geval is dus de vraag wel of geen mobieltjes in de school wat grappig genoeg tot grote discussies leidt.
Tot ik twee interessante artikelen las over het onderwijs en de motivatie, zowel bij de leerkracht als de leerling. Hoe lossen we bijvoorbeeld het probleem op van het nijpende tekort aan leerkrachten inplaats van ons af te vragen wát is de oorzaak hiervan? Als je de leerkrachten zelf spreekt, krijg je te horen dat het salaris te laag is, dat de werkdruk te hoog is met name door de bureaucratische regels waaraan moet worden voldaan en die vaak zoveel energie en tijd kosten dat de leerkracht nog nauwelijks aan het onderwijs zelf toekomt, laat staan de energie om het vak dat gedoceerd wordt, aantrekkelijk te maken voor de leerling. De "uitgeputte" docent mist de energie en de motivatie, is dus vaker ziek waardoor vele uitvalsuren. Natuurlijk wordt je als leerling niet van alle vakken echt opgewonden, maar het zou toch een stuk schelen als de lessen vanuit passie en enthousiasme gegeven werden. De beroepen van zorg en onderwijs worden toch meestal gekozen vanuit de bevlogenheid om iets mee te geven en niet omdat je er zo rijk van wordt.
Wisten jullie trouwens hoeveel cijfers er in Nederland in het voortgezet onderwijs gegeven worden ?
Hou je vast want dat aantal is tussen 102 en 120 cijfers per jaar. Onderwijs is een cijfer geworden en de toetscultuur is funest voor de motivatie van de leerling volgens experts.
Vraag jongeren waarom ze naar school gaan en ze zullen niet antwoorden dat ze zoveel mogelijk willen leren en omdat leraren ze helpen de wereld te ontdekken. Nee, ze zullen zeggen omdat het moet, voor een diploma, om goede cijfers te halen. Scholieren rollen van de ene toets naar de andere en zitten te stressen of ze wel genoeg geleerd hebben. Als de toets voorbij is, is de stof weer snel vergeten en leert de scholier dus alleen voor een cijfer, niet om de stof te onthouden of toe te passen. Er zijn zelfs lagere scholen waarvan de eerste en tweede klas al toetsen doen om bijvoorbeeld de tafels te maken terwijl er een grote klok meeloopt om het binnen een bepaalde tijd te laten gebeuren. Dat dit veel stress veroorzaakt, mag wel duidelijk zijn.
Kortom: Zweten, weten, vergeten....
Daarnaast las ik een artikelen over een NASA-onderzoek van wetenschappers in 1965 dat ging over genialiteit. Het onderzoek onder leiding van Dr.George Land was gericht op de vraag wat iemand geniaal maakt. Hij ging ervan uit dat genialiteit wordt bepaald door de mate waarin iemand creatieve verbeeldingskracht gebruikt om problemen op te lossen. Zo werd er een teste ontwikkeld die op een succesvolle manier de creativiteit en verbeeldingskracht kon meten. Deze test werd ook ingezet bij schoolgaande kinderen en wat kwam daar uit?
Bij 5-jarige kinderen viel maar liefst 98% in de categorie "geniaal". Dezelfde groep van 160 kinderen werd op 10-jarige leeftijd opnieuw getest en nu werd 30% bestempeld als geniaal. Bij 15 jaar was dit nog maar 12% en toen ze de volwassen leeftijd hadden bereikt, was slechts 2% geniaal te noemen.
De conclusie van de wetenschappers was dat ons schoolsysteem verantwoordelijk is voor het steeds verder inperken van de creativiteit en verbeeldingskracht en dat de maatschappij de kracht van creativiteit bagatelliseert.
Je zou kunnen zeggen dat we inplaats van slimmer dommer worden en het schoolsysteem vreselijk achterhaald is.
Een uitspraak van stand-up comedian George Carlin:
'Regeringen willen geen bevolking die in staat is kritisch en creatief te denken.
Ze willen gehoorzame arbeiders, mensen die slim genoeg zijn om de machines te laten draaien en net dom genoeg zijn om hun situatie passief te accepteren".
Godzijdank komen er steeds meer scholen die mooie en liefdevolle initiatieven hebben en waar de eigen creativiteit en verbeeldingskracht van het kind, hoog in het vaandel staan.
Creativiteit heeft de potentie om harten te openen en laat ons zien dat we constant ons eigen leven creëren en daar uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor zijn. Bewustwording hiervan berust op niets anders dan onvoorwaardelijke liefde.
Een schoolsysteem dat alle creativiteit doodt, zorgt er ook voor dat we onze eigen kracht en identiteit vergeten...
