Vanavond is het Kerstavond en kan het "Kerstfeest" beginnen. Met de vele opgetuigde kerstbomen, lichtjes, cadeautjes, feestelijke kleding en niet te vergeten al het lekkere en overdadige eten wat is ingekocht, zijn we er klaar voor. Of liever gezegd, waren we er klaar voor, maar opnieuw zet een harde lockdown een dikke streep door alle feestvreugde. Stilte in straten, in cafés, in restaurants... zijn de kerken ook uitgestorven of vallen die onder het gedogen? Zal daar het Vrede op Aarde luidkeels worden bezongen?
Kunnen we die woorden in een wereld die momenteel zo in duisternis is gehuld nog uit onze mond krijgen? Een wereld vol oorlog, geweld, haat, armoede en honger. Hoeveel vluchtelingen waaronder zoveel kinderen zijn hun thuis ontvlucht en leven in erbarmelijke omstandigheden? Het beeld van het aangespoelde jongetje op het strand staat nog steeds op mijn netvlies. En al 2 jaar een wereld waar Covid als de grootste vijand rondwaart en angst zo voelbaar is om ons heen. Angst die ons als een hapklare brok wordt ingegoten, die we gehoorzaam tot ons nemen en we niet eens meer merken dat de tweedeling in onze samenleving steeds groter wordt en de duisternis op Aarde toeneemt.
Krijg ik de woorden Vrede op Aarde nog zonder schaamrood op de kaken over mijn lippen? Vrede op Aarde wensen is nogal niet wat, vooral omdat er vaak nog zo weinig vrede is in ons eigen hart. Als er al zo veel onvrede is, alleen al om ons heen en in onszelf, hoe moet die grote Aarde er dan wel niet uitzien? Misschien kunnen we, als we straks de kaarsen aansteken, ook één kaarsje aansteken in ons eigen hart. En al die lichtjes in al die harten zal de Aarde een beetje lichter maken zodat de Liefde weer kan stromen. En als al die liefde stroomt kunnen we vriendelijkheid uitstralen en ons realiseren dat alles met elkaar verbonden is. Moeder Aarde met alle verscheidenheid aan kleuren zowel bij de mens als in de natuur, is één groot gezin waar ze haar handen vol aan heeft. Want ze willen allemaal leven, wonen, eten en genieten. Maar onze Moeder dreigt burn-out te worden want de zorgen groeien haar boven het hoofd. Laten we haar, uit dankbaarheid om wat ze ons geeft en brengt, een beetje helpen. Helpen door elke dag dat éne kaarsje in je hart aan te steken. Laat dat lichtje dan alle disharmonie als angst, boosheid, haat en onverdraagzaamheid wegvloeien uit jezelf. We hebben allemaal zoveel licht in ons, maar we zijn er gewoon een beetje van afgedwaald.
Laat dat ene lichtje een bijdrage zijn aan Vrede in ons eigen hart..
De oudjes, boven op de berg
dus Oma, altijd enthousiast
zal het huis nu gaan versieren
Opa vindt echt alles goed
mits hij kan blijven zitten
maar Oma heeft een ander plan
en begint op hem te vitten
Jij bent de schilder hier in huis
toe, maak je toch eens nuttig
Opa is Oost-Indisch doof
denkt: Mens, doe niet pietluttig!
je weet, ik hou niet van de Kerst
waar we over Vrede zingen
ondanks alle Covid-strijd
ons met welvaart gaan omringen
Laat mij maar zitten op mijn stoel
ik heb de derde prik gehad
we hebben oliebollen zat
ik word dik van al dat eten
en moe van vaccinatie praat
wil liever nu een dutje doen
dus denk niet aan geweld of haat
mijn vrouw zorgt voor een deuntje
om Kerstmis door te komen
en na een glaasje rode wijn
zal ik misschien.. . van Vrede dromen....
Manja Dec.'21
Ik wens iedereen een warme en liefdevolle
Kerst !
Schilderijen van Marius van Dokkum
Geen opmerkingen:
Een reactie posten