Voor ons ligt een nieuw jaar waarin ik iedereen veel gezondheid toestuur en mijn wens is dat we allemaal de vele lichtstraaltjes om ons heen gaan vangen in het komende jaar! Al deze lichtstraaltjes gaan met elkaar zoveel licht geven dat de kracht hiervan sterker en sterker wordt waardoor de duisternis, die de wereld zo in haar macht houdt, af zal gaan nemen.
Ware kracht zit niet in macht, maar in kwetsbaarheid en liefde. Dit was de kop van een artikel in Trouw en zette me aan het denken. Hebben we vroeger niet altijd geleerd dat kwetsbaarheid een vorm van zwakte is? En Liefde? Onvoorwaardelijke liefde die ons kan leren wat empathie is, de ware kracht van menselijkheid. Zijn we zo bang voor menselijkheid dat we steeds meer gaan ontmenselijken?
Zijn we er nu trots op dat we aan kop lopen met een "oplossing" voor het vluchtelingenprobleem?
Geen brood, geen bad, geen bed...Ieder voor zich en God voor ons allen...
Ik zou eerder denken dat er een zorgprobleem is, een onderwijsprobleem, een klimaatprobleem en het grootste probleem: waar gaan we met de mensheid naar toe ?
We leven in een donkere tijd vol oorlog, geweld, honger en nog steeds bij velen bittere armoede. Ik las een paar dagen geleden een rapport dat er momenteel 473 miljoen kinderen in conflictsituaties leven.
Is er nog een toekomst voor al deze kinderen ? Leven in oorlog, leven in honger, leven in eenzaamheid en angst.
Angst is de voorloper van haat en de haat en onverdraagzaamheid sluipen al zolang door de straten, zitten in elk hoekje verborgen en komen in onze duistere wereld steeds vaker als een monster tevoorschijn. Het monster van de Macht dat zich voedt met oorlog, geweld en onderdrukking. Al heel lang heb ik het gevoel dat ik niet meer in deze wereld pas en hou me stevig vast aan de kleine of grote lichtstralen en aan de wondertjes of wonderen in mijn leven hier in de natuur en de inspiratie die ik krijg van zoveel jonge en oude mensen die al zo lang bezig zijn om het licht onder ons te brengen door middel van moedige initiatieven, waardevolle woorden en alles wat ons bewust maakt dat het ook anders kan. Dat het geen moeite zou hoeven kosten om menselijk te zijn en te blijven. Dat er onder elk volk, met welke kleur en geloof dan ook, heel veel goede mensen zijn die in verbinding en acceptatie met de ander willen leven, maar dat er ook mensen zijn die, uit macht, angst of haat, heel veel ellende kunnen veroorzaken waarbij ze, veelal gewetenloos, hun eigen regels bepalen en meedoen aan de ontmenselijking en hardheid in onze huidige wereld. Hoe ver zijn we gekomen dat we steeds minder menselijk worden? Dat het er steeds meer op lijkt dat we de menselijkheid die we diep in ons allemaal hebben, aan het wegstoppen zijn en liever de andere kant opkijken. Welke kant gaan we op ? ...
Vanmorgen liep ik in een nevelig bos en was de wereld om me heen een stuk kleiner. Toen ik op mijn stoeltje zat, verbaasde ik me over de stilte die dit keer stiller was dan stil. Bijna een doodse stilte zou je kunnen zeggen maar ik voel de energie van leven om mij heen, alleen is alles in diepe winterslaap. Waar ik normaal de vogels overal hoor kwetteren of het geritsel in de struiken, was er geen enkel geluid. Zelfs de vliegtuigen schenen een andere route genomen te hebben. Het was een wonderlijke ervaring die ik nog nooit zó intens heb ervaren.
Na mijn verbazing hierover, werd ik zelf ook stil en keerde naar binnen. Voelde de onrust in mij omdat ik me ons wereldbeeld en de rol van de mensheid hierin, heel erg aantrek. Ik weet dat ik die neiging heb om al het leed van de wereld naar me toe te trekken, dus probeerde ik, uit al die nevels, een lichtstraal te visualiseren waar ik me aan vast kon houden. Slechts één eenzame vogel begint dicht bij mij zachtjes te kwetteren, alsof hij een gesprek met me aan wil gaan. Het was een bijzonder moment omdat zijn gekwetter niet op angst gebaseerd was maar op verbinding. De tranen sprongen in mijn ogen en er kwam een gedachte in mij op. Kortgeleden kreeg ik van een vriendin een klein geel opschrijfboekje. Op de voorkant een illustratie van een donker meisje dat danst in de stralen van een ster. Dag kleine Manja die al haar hele leven droomt van een mooiere en betere wereld! Ik realiseer me dat ik dat kleine zakboekje niet voor niets gekregen heb. Ook de vogel is even stil geworden en het lijkt of we allebei aan het nadenken zijn waarvoor ik het boekje ga gebruiken.
En in deze stilte verschijnt opeens de zon! Aarzelend begint hij de nevels weg te duwen, maar al snel kan ik mijn gezicht laten strelen door de zonnestralen. Dan weet ik opeens waar ik het kleine gele boekje voor ga gebruiken. Ik ga de kleine en grote lichtstralen die ik tegenkom en waar ik altijd weer blij van word, opschrijven in dit boekje en ze het Universum insturen waar ze samenkomen met al die mooie lichtstralen die door iedereen worden gestuurd. Want hoe meer licht er in de duisternis komt, hoe eerder we de duisternis kunnen verlaten om onze harten wakker te laten worden en met z'n allen de keus maken een nieuwe weg in te slaan naar een andere wereld toe. We kunnen het !!!
Laten we met elkaar zorgen dat er elke dag meer lichtstralen komen.. meer...en meer...en meer...
Ik wil deze blog graag afsluiten met een gedicht dat ik in 2016 schreef.
Zal het kwade overwinnen
of blijft het goede toch bestaan ?
gaat de wereld straks ten onder
of zal het langzaam beter gaan ?
mag het slechte dan verdwijnen
zien we allemaal het licht
wordt het met z’n allen samen
naar de horizon gericht ?
onvoorwaardelijke liefde
en vooral verbondenheid
in collectief de handen pakken
vol energie een nieuwe tijd
het grote IK, van IK heb alles
en van negatieve macht
gaat dan eindelijk ten onder
en er ontstaat een nieuwe kracht
de kracht van liefde en van schoonheid
de kracht van vrede om ons heen
de kracht van altijd mededogen
verdwenen is ons hart van steen
de kracht van zorgen voor een ander
zonder ego, nooit meer bang
met elkaar de wereld redden
Moeder Aarde wacht al zo lang
Zoveel eeuwen vol met oorlog
zoveel eeuwen van geweld
zoveel rampspoed en ellende
wat ons allemaal zo kwelt
tijd om wakker te gaan worden
om opnieuw bewust te zijn
dat we met elkaar ons best doen
voor een wereld zonder pijn
waar we met z’n allen leven
alleen maar liefde die regeert
al het kwade wordt verslagen
en al het goede teruggekeerd
met een beetje hulp van boven
en positieve energie
kunnen we toch samen leven
in perfecte harmonie.....
