Gelukkig! Na de woorden Pandemie, Lockdown, Corona en Vaccinaties, hebben we een nieuw woord waar we het de hele dag over kunnen hebben; Bestaanszekerheid!
De politici buitelen over elkaar heen en hebben het grootste woord.
Armoede de wereld uit! Wat een mooi thema om daar stemmen mee te winnen en kunnen we eindelijk de nog steeds niet opgeloste Toeslagenaffaire en de ellende rond de Gaswinning in Groningen, een beetje vergeten. Bestaanszekerheid; wat een heerlijk woord! Lekker om bij de koffie of met een goed glas wijn een beetje over te filosoferen...
Ach, een paar dagen geleden heb ik besloten om de verschillende debatten en praatclubjes niet meer te volgen, gewoon omdat ik de huichelarij spuugzat ben. In plaats daarvan zoek ik artikelen die me blij maken en me hoop geven voor de toekomst, niet de mijne want dat is voorbij, maar de toekomst van onze kleinkinderen en onze Aarde. Ja, daar zouden we elke dag een krant mee kunnen vullen.
Het is elke keer een leuke ervaring om de verandering in jezelf te voelen als je blij bent. Nu hoor ik al overal het gemopper in mijn oor dat het makkelijk praten is want je moet maar iets hebben om blij van te zijn. Er is immers genoeg om over te klagen en klagen doen we graag. Het lijkt wel of dat makkelijker is dan blij zijn. Neem bijvoorbeeld het weer. Niets is prettiger dan te klagen over het weer; te nat, te koud, te heet...
De afgelopen weken was ikzelf er beroerd aan toe; voor de derde keer valt mijn immuunsysteem de longen aan en had ik twee forse ontstekingen op mijn linkerlong, dit keer waren de klachten heftiger dan de vorige keren en was ik er echt ziek van. Omdat we net in Nederland waren, mocht ik van de longarts niet terug dus Frank vertrok alleen naar Mas de Veziou en ik bleef bij Natasha en Herre en dook onder. Veel privacy, stilte en vooral rust. Ik sliep een gat in de dag. Bovendien was het heerlijk om dichtbij de kinderen en kleinkinderen te zijn die me overspoelden met zorgzaamheid en liefde en dat had ik erg nodig. Ik had alle tijd om de confrontatie met mezelf aan te gaan en mijn leven te overdenken. Makkelijker was misschien geweest om in de slachtofferrol te kruipen maar dat is mijn stijl niet. Dit soort periodes gebruik ik meestal om het groeiproces, zoals ik het zelf noem, volledig toe te laten want ik blijf van mening dat de ellendige situaties waar we af en toe in belanden, een bijdrage leveren aan ons levensproces. Het is maar hoe je het bekijkt. Maar ik liet alles gewoon gebeuren. En elke avond voor ik ging slapen liet ik de dag passeren en benoemde de dingen die me blij hadden gemaakt. Zelfs met een stevige huilbui kon ik blij zijn omdat het veel opruimde, alsof je alle negativiteit wegspoelde. En het is opmerkelijk wat elke fysieke tegenslag ( en dat zijn er best veel de afgelopen jaren) aan positiviteit en groei brengt. Je zou bijna denken dat we de lichamelijke ellende soms nodig hebben om te leren terwijl je het niemand gunt om pijn te hebben of ziek te zijn...
Ik had in deze periode dus alle tijd om niet alleen over mijzelf na te denken, maar ook over het woord Bestaanszekerheid. Denken we nu echt dat de politici dit op willen lossen? Dan was het toch al lang gebeurd? Moet daar eerst een rapport over verschijnen van een commissie ? Waar een wil is, is toch ook een weg ? Of is dat te naief gedacht?
Iedereen heeft het recht op een woning, eten, warmte, onderwijs en zorg. Dat er kinderen zijn die zonder eten naar school moeten, en dit is maar één van de vele dingen, vind ik onacceptabel. We zouden allemaal onze ogen uit onze kop moeten schamen, de politici voorop, dat we honger en armoede toestaan in zo'n rijk en welvarend land.
Maar daarnaast zou ik nog steeds af en toe een toverstokje willen hebben om blijheid rond te strooien want met een blij gevoel ervaar je pas het geluk. Dat zit niet in geld of het meer, meer, meer...hoewel we dat vaak denken. De taak van politici is te zorgen voor het volk en het land, maar het is onze eigen taak om het geluk in onszelf te vinden en blij te zijn met wat we hebben en wat er elke dag verder nog gratis voor ons beschikbaar is en verrassend genoeg is dat best veel!
Dus ik lees en luister voornamelijk nog naar dingen die me blij maken; naar jonge en oude mensen die zich inzetten voor een beter wereld, die gelukkig zijn met dát wat ze hebben en met de keus die ze maken, gewoon tevreden zijn en willen delen met elkaar, gewoon omdat er meer dan genoeg is voor iedereen.
Met een wereld die de weg compleet kwijt is, zijn het juist dié mensen die ons blij maken, die ons hoop geven en ons inspireren! En die nog omkijken naar een ander! Ik word blij van ze !
Bestaanszekerheid
Ze zaten daar zo stilletjes
hun leven was voorbij
waar is de tijd gebleven
zo gelukkig en zo blij
verwarming wordt niet aangezet
dat is niet meer te betalen
met het laatste beetje geld
kunnen ze nog een broodje halen
Mijnheer gaat de loketten af
voor zijn rechten van bestaan
maar toen hij werd ontslagen
is het nooit meer goed gegaan
met een naam niet uit te spreken
en de verkeerde kleur
hebben ze elke dag opnieuw
weer een incasso aan de deur
Het leven lacht ze nooit meer toe
de liefde ooit verdwenen
en bij de banken kunnen ze
geen enkele cent meer lenen
bestaansrecht is het nieuwe woord
we schreeuwen het van de daken
zullen die politici
de wereld echt weer eerlijk maken?
Ach, als ze zijn gekozen
is dat woord weer snel vergeten
mijnheer fluistert zacht bij de TV
hebben we morgen nog te eten?...
Manja Siebrecht
September 2023
