Acceptatie...

Antoniusziekenhuis 15 januari 2020,

"Mevrouw Rosen" zegt Dr. Long tegen mij: "Er moet me toch iets van mijn Hart"...

( Deze eerste regel was de suggestie van collega/schrijver en oudste zoon Yoeri van den Busken om mij wat inspiratie te geven. )

Dus Mevrouw Rosen komt bij Dr. Long die haar over zijn bril aankijkt, daarna langdurig op zijn bijna kamerbreed computerscherm blijft turen, zijn laatste grijze haren naar achteren strijkt en bedachtzaam zegt: "Mevrouw Rosen, er moet me toch iets van het Hart. U heeft in Uw Harthuis al vele gasten uiterst vriendelijk gratis inwoning aangeboden. Eerst kwam Mr. Peace van de familie Pacemaker die, goedHartig als U bent, tot twee keer toe een kamer bij U kreeg en hij onmiddellijk Uw lekkere stoel in beslag nam. Daarna kwam Klara Klep van de Mitralislaan, maar die heeft nogal wat babbels," vertelde U mij. "Ze bleek niet zo tevreden te zijn met haar scheefstaande positie.
En alsof dat niet genoeg was, kwamen de twee vreemdelingen Pro en Plug uit Amplatzer om asiel vragen, wat U met Uw gastvrijheid onmiddellijk deed".
Mevrouw Rosen kijkt Dr. Long aan en zegt voorzichtig: "Met Klara Klep zijn de problemen begonnen en ze veroorzaakt veel onrust in mijn Harthuis. En daarbij is het met de ADHD tweeling Pro en Plug niet bepaald makkelijker geworden. Het benauwt me zeer, mag ik U wel zeggen". En ze vouwt haar beide handen over haar veel te dikke buik. " Weet U" zegt ze, "iedereen wordt Hartstikke kwaad, de Hartelijkheid verdwijnt en in mijn mooie Harthuis is zoveel onrust gekomen".
Dr. Long is een lange tijd stil en kijkt Mevrouw Rosen peinzend aan.
"Mevrouw Rosen" zegt hij: "Aan negatieve energie heb ik een Hartgrondige hekel want die blokkeert alle genezing. Dus wil ik U toch op het Hart drukken om in Uw Harthuis alleen maar positieve energie te laten stromen. Dat is helend voor iedereen kan ik U met de hand op mijn Hart zeggen".
"Het is een pak van mijn Hart dat ik er met U over kan praten" juicht Mevrouw Rosen, "want nu heeft Klara Klep haar neef Hendrikus Hart van Falen ook al uitgenodigd en mij gevraagd of er nog ruimte vrij is in mijn Harthuis. Ach weet U dokter, ik kan niet anders dan Ja zeggen want hoe meer zielen, hoe meer vreugd en per slot van rekening is het belangrijk om elkaar allemaal te leren accepteren.
Dus ook neef Hendrikus Hart van Falen is welkom" en ze verheft zich hijgend uit haar stoel.
Dr.Long begeleidt haar naar de deur, klopt haar bemoedigend op de schouder en zegt: "Hartelijk bedankt voor Uw komst en het allerbeste! Uw Hart stroomt werkelijk over van liefde." 


Enige uitleg:
Mr. Peace is de pacemaker in mijn hart
Klara Klep is de Mitralisklep die vervangen is, maar ietwat scheef zit.
Pro en Plug zijn de twee Amplatzerpluggen die zijn geplaatst 
in verband met een paravalvulaire lekkage.
Hendrikus Hart van Falen is hartfalen.

Ik adem in, ik adem uit

voel nieuw leven stromen

de zon streelt zacht mijn huid

ik ben thuisgekomen 

na een dwaaltocht met de angst

heb ik duisternis omarmd

zoekend om de weg te vinden

die mijn hart opnieuw verwarmt

is de liefde weggevlogen

weggevlogen naar het licht

waar is dat blije kind gebleven

met die droom op haar gezicht ?

kon ik daar maar in verdwalen

ver weg van alle angst en pijn

aan jouw hand mijn hart weer vinden

gewoon dat kind weer mogen zijn

ik adem in, ik adem uit

voel nieuw leven stromen

ik ben met dat kind in mij

eindelijk thuisgekomen...

(Manja)

Licht in 2020

1 januari 2020

Weest stil mijn Hart,

totdat de dageraad komt.

Want hij die geduldig de ochtendschemering afwacht, zal hem

zeker ontmoeten.

En hij die het licht liefheeft, zal door het licht worden bemind...

(Kahlil Gibran )

Allereerst wens ik iedereen een kleurrijk en vooral liefdevol nieuw jaar

vol licht en vrede in jezelf.

Dit laatste zeg ik omdat iedereen elkaar een Gelukkig Nieuwjaar wenst en de koning in zijn kersttoespraak zegt dat het najagen van Geluk geen obsessie mag worden.

In principe ben ik het met hem eens, ware het niet dat ik vind dat alles wat in een obsessie wordt nagejaagd, beter gestopt kan worden. Want wat jagen we nu eigenlijk na en worden we daar gelukkiger van ?

Wat is Geluk nu eigenlijk?

Waarschijnlijk is dat voor iedereen anders. Waar voor de één nu eindelijk die topbaan het ultieme geluk betekent, is het voor de ander een nieuwe auto, die prachtige jas, een mooi huis, een nieuwe bank.... in ieder geval vaak iets wat een momentopname is, want als het nieuwe er af is, zakt het geluk ook vaak weg en moet er weer iets anders voor in de plaats komen.

In de dikke van Dale wordt Geluk omschreven als : Een gunstige loop van omstandigheden, oftewel Voorspoed.

Dus als het even tegen zit zou je niet meer gelukkig zijn ? 

Ik heb daar lang over nagedacht en kwam voor mezelf tot de conclusie dat voor mij Geluk meer te maken heeft met een staat van Zijn, vrede in mijn hart en een gevoel van tevredenheid en dankbaarheid.

En of het nu even tegen zit of meezit, maakt niet uit want het hoort er allemaal bij. Het leven is vallen en opstaan, met een lach en een traan, waar donker is, is licht, waar vreugde is, is verdriet, waar goed is, is slecht. Voor mij was(is) het een stevig proces, want, idealist als ik ben en alleen maar droom van een vredelievende wereld, kom ik regelmatig bedrogen uit. Maar toch blijf ik elk jaar mijn goede voornemens houden en kan het niet laten om op mijn manier bij te dragen aan een betere wereld, waarbij onderstaande tekst mij hielp om me opnieuw bewust te zijn van de keuze die ik maak.

Het verhaal van Allen, Iedereen, Iemand en Niemand...

Er was eens een klusje te doen en ALLEN waren ervan overtuigd dat IEMAND het zou doen.

IEDEREEN kon het doen maar NIEMAND wilde het doen. IEMAND werd kwaad omdat het de taak was van IEDEREEN. ALLEN dachten dat IEMAND het kon doen, maar IEDEREEN realiseerde zich dat NIEMAND het wilde doen. Tenslotte beschuldigde iedereen IEMAND terwijl Niemand deed wat ze met z'n ALLEN konden doen...

Mijn keuze voor 2020 is om Iemand te zijn; met een hartverwarmende glimlach voor Iedereen en met compassie voor Allen. Om elke nieuwe dag, of het nu goed gaat of iets minder goed, met vreugde te omarmen. Een dagtaak mag ik wel zeggen, maar als AOW-er heb ik tijd genoeg als ik stop met het Geluk na te jagen....
Daarnaast het vertrouwen houden dat het met onze wereld in nood beter zal gaan want er staan zoveel jonge en oudere mensen op die fantastische dingen doen.
Toen ik gisterenavond naar het aftelmoment keek en die zee van mensen zag, spatte de saamhorigheid van het televisiescherm. Het kan dus wel!
Obama zou zeggen: "Yes, we can"...